Boşanma
Boşanma kâğıt üzerinde karı-koca arasındaki bir vedalaşma gibi görünse de pratikte çocukların da içinde olduğu bir vedalaşma olmaktadır. Boşanma hayatın akışı içerisinde karşılaşılabilecek bir yaşam olayı iken, yetişkinlerin sürece yüklediği anlama göre çocuklar tarafından farklı algılanmaktadır. Olağan bir durum olarak yaşanıyorsa çocuklar daha sakin karşılamaktadır. Ancak eğer “çocukların başına gelebilecek en kötü şey”i yaşadıklarını düşünenler varsa çocuklar da dehşete kapılabilmektedir.
Anne babalar, evlilik yolunda gitmiyor ve boşanmak istiyor ise öncelikle bu süreci yetişkin düzeyinde planlamalı ve çocuklara uygun bir biçimde açıklama yapmalıdır. Çocukların sonradan, tesadüfen ya da bir tanıdıktan bu durumu öğrenmelerinin onlar üzerinde boşanmaktan daha fazla olumsuz etkiye sahip olduğu unutulmamalıdır.
Çocuklar gelişim düzeyleri ne olursa olsun ayrılığı çoğunlukla olumsuz bir olay olarak algılayabilir ve kendilerinin bir payı olduğunu düşünebilir. O nedenle bu konuya ayrıca dikkat edilmelidir. Karar yetişkinler tarafından verilmeli, sorumluluk da yine onlar tarafından üstlenilmelidir. Gözden kaçırılmaması gereken bir gerçek varsa o da ne evliliğe ne evliliğin devamına ne de evliliğin bitimine çocuklar neden olmaz, çocuklar gerekçe gösterilemez. Sorumluluk anne babanındır. Ama bu kararların hiçbiri de kolay verilmez. Bu konuda çocuğun karar vermesini istemek, sorumluluğu onunla paylaşmak, ya da onun için kendini feda eden ebeveyn olmak çocuğun yaşı fark etmeksizin ağır bir yüktür. Eğer süreç konusunda çok zorlanan ebeveynseniz kendiniz ve evliliğiniz için destek almak, çocuklar konusunda danışmanlık almak çok yararlı olacaktır.